Door Eddie Vetter - 14-12-2021 - Artikelen
Sinds Sheku Kanneh-Mason ruim drie jaar geleden cello speelde op de bruiloft van de Britse prins Harry en Meghan Markle, heeft hij niet te klagen over belangstelling. Ook zijn even muzikale broer en vijf zusjes manifesteren zich als mediagenieke persoonlijkheden. Samen met Isata voert hij composities van Barber en Rachmaninov uit op Muse , de debuut-cd van dit bijzondere duo.
SHEKU EN ISATA KANNEH-MASON
Hun moeder is als kind vanuit Sierra Leone naar het Verenigd Koninkrijk geëmigreerd. De ouders van hun in Londen geboren vader zijn afkomstig uit het Caribische eiland Antigua. Vader en moeder Kanneh-Mason bespeelden in hun jonge jaren wel instrumenten, maar hadden geen ambitie om beroepsmusicus te worden. En toch: Isata, Sheku en de andere vijf voelden zich in hun jeugd omringd door muziek. Niet alleen Bob Marley, maar ook Mozart, Beethoven en Schubert waren kind aan huis.
Alle zeven bleken ze talent te hebben. Sheku kreeg al in 2016 bekendheid toen hij als eerste zwarte musicus ‘BBC Young Musician of the Year’ werd. Twee jaar later hoorden en zagen honderden miljoenen mensen hem via de televisie spelen op de bruiloft van prins Harry en Meghan Markle.
Niet alleen Sheku, maar ook zijn broer en zusjes studeerden aan de prestigieuze Royal Academy of Music in Londen of het Royal College of Music aldaar. De BBC wijdde documentaires aan de bijzondere familie. Moeder publiceerde onlangs haar memoires, House of Music getiteld. Daarin vertelt ze hoe het is om een muzikaal gezin groot te brengen in een klassenmaatschappij waarin racisme en discriminatie nog altijd een rol spelen.
‘Omdat we elkaar zo goed aanvoelen, is er alle ruimte voor vrijheid en spontaniteit.’
Nog voordat het muziekleven door de pandemie stil kwam te liggen, hadden Sheku en Isata al een voorliefde voor de stukken die ze op de cd Muse ten gehore brengen. Zo speelden ze voordat hun wereldtournee door corona werd afgebroken, de Cellosonate van Rachmaninov bij hun debuut in Carnegie Hall. De New York Times prees Sheku toen als een sensitief musicus en zijn zus als een fantastische partner aan de piano. Isata is nu 25 en Sheku 22, maar zij spelen al samen sinds hun prilste jeugd. Volgens haar is dat een groot voordeel: ‘Omdat we elkaar zo goed aanvoelen, is er alle ruimte voor vrijheid en spontaniteit.’
Tijdens de concerten merkten ze hoe goed de combinatie van Rachmaninov en Barber uitpakt, ook al is de zeggingskracht van de twee componisten heel verschillend. Rachmaninov maakte zijn Cellosonate in 1901, net hersteld van de vernietigende kritiek die zijn Eerste symfonie had geoogst. Dankzij hypnotherapie had hij weer genoeg zelfvertrouwen gekregen om te componeren. Rachmaninov was zelf een virtuoos pianist. Dat blijkt wel uit de veeleisende pianopartij in een sonate die bestemd is ‘voor piano en cello’. In deze volgorde staat het op de titelpagina van de partituur. Het is niet voor niets een van de favorieten van Isata, net als het Tweede pianoconcert van de componist. Ze zegt: ‘In pianistisch opzicht verschillen ze niet zo van elkaar. Je kunt er telkens weer nieuwe lagen in ontdekken.’
Sheku zegt erover: ‘Vanuit het oogpunt van een cellist is het een droom om deze sonate te mogen spelen. De melodieën zijn zo mooi, en een echt goede melodie is voor iedere cellist een bron van vreugde.’ Op de cd vullen ze de sonate aan met bewerkingen van drie liederen van Rachmaninov, waarin Sheku zijn cello vol hartstocht laat zingen. Een van deze liederen is Muza (De muze), waaraan de titel van de cd is ontleend.
Toen Barber in 1931 zijn Cellosonate componeerde, was hij 21 jaar, een jaar jonger dan Sheku nu. Hij studeerde nog aan het Curtis Institute of Music in New York. Sheku zegt over het werk: ‘De muziek is erg compact en gedetailleerd met complexe ritmes die heel precies gespeeld moeten worden. Je moet er vanaf de allereerste noot goed met je hoofd bij blijven om meteen vanaf het begin de levendige sfeer te treffen.’ Isata karakteriseert de jeugdige passie die de sonate uitstraalt als ‘schaamteloos dramatisch’. Het eerste deel (Allegro ma non troppo) heeft wel iets van een jonge Brahms.
Ook Barbers sonate wordt aangevuld met liederen van zijn hand, waarbij de cellist de zangpartij speelt. Drie van deze liederen heeft Barber nog als tiener gecomponeerd, A slumber song of the Madonna zelfs toen hij amper vijftien jaar oud was. Kortom: ideale voertuigen voor jonge musici die de wereld veroveren.
Zo wijden broer en zus zich vol vuur aan componisten die zich allebei hartstochtelijk en dramatisch hebben geuit, ook al waren ze afkomstig uit geheel verschillende werelden. We zullen nog veel van Sheku en Isata Kanneh-Mason horen.
