Door Mischa Andriessen - 20-05-2021 - Artikelen
Mark Sandman, de veel te vroegtijdig overleden frontman van de band Morphine, nam ooit presentator Jan-Douwe Kroeske te grazen door meteen stalen gezicht te verkondigen dat het helemaal niet bijzonder was dat hij niet vier maar twee snaren op zijn basgitaar had. Eigenlijk was twee nog behoorlijk overdreven: ‘Alle noten zitten ook op die ene.’
In een hilarisch YouTube-filmpje reageert heav y metal-gitarist Yngwie Malmsteen dan weer met grote ogen van verbazing op de kritiek die hem al zijn hele carrière plaagt: ‘Less is more, hoe kan dat nou waar zijn? More is more.’
Beide musici hebben een punt. Groot is niet per se beter, minder niet automatisch meer.
Als het goed gedaan is, zorgt een grotere bezetting, zoals een compleet orkest, wel voor andere inzichten. De Israëlische bassist Avishai Cohen speelt op zijn nieuwste album Two Roses voornamelijk bekend materiaal. Toch brengt deze nieuwe uitvoering met het Gothenburg Symphony Orchestra opvallend andere accenten aan in zijn muziek. Die blijkt bijvoorbeeld veel minder op de opzwepende ritmiek te drijven dan je zou denken. En met die rijkversierde achtergrond die de strijkers en blazers aanbrengen, klinkt Cohens stem opmerkelijk genoeg zowel vaster als persoonlijker. Zijn vertolking van Nature Boy is ronduit ontroerend.
Rodrigo Faina
Ook bij de Nederlandse trompettist Teus Nobel legt juist de weelderige begeleiding van onder meer strijkers en fluiten verder bloot hoe dicht Nobel met zijn trompet de karakteristieke kwetsbaarheid van de menselijke stem weet te benaderen. Op Tanto Amor speelt hij elf stukken van de Braziliaanse zanger en liedjesschrijver Ivan Lins. Stukken die hun zwoele sensualiteit behouden, maar door Nobels haast fluisterende trompetklanken nog intiemer worden.
Groot is niet per se beter, minder niet automatisch meer
Waar bij Cohen en Nobel de talrijke begeleiders zich als het ware als één man achter de voorganger scharen, laat gitarist Rodrigo Faina juist horen hoe veelstemmig en divers een grote band kan zijn. Met het goeddeels Nederlandse Change Ensemble tovert de Argentijn de meest verrassende klankkleuren en sferen tevoorschijn, en gaat daarbij een weerbarstige dissonant niet uit de weg.
Net zo sfeervol en net zo spannend is de muziek van zangeres Cymin Samawatie, drummer Ketan Batthi en het zeer internationale Trickster Orchestra. Muziek die klein durft te zijn, een broos gezongen gedicht, summier begeleid, je kunt de zangeres horen ademen. Om dan een volgend ogenblik overweldigend heftig te worden als een door storm tot grote hoogte opgestuwde golf, die dan toch nog groter wordt en zelfs nog groter.
