Door Jos van der Zanden - 03-08-2018 - Artikelen
Deutsche Grammophon ontsluit niet meer zoals vroeger repertoire, maar gunt veelbelovend talent een cd. Zo snijdt het mes aan twee kanten: het label wordt verrijkt en tegelijk wordt een musicus gelanceerd. Het cd-boekje getuigt van de nieuwe insteek: geen toelichtingen met nieuwe inzichten meer over de muziek, maar een interview met de solist. Violist Daniel Lozakovich vaart er wel bij.
Die solist wordt steevast ook de ‘producent’ van de cd, in de zin dat deze het repertoire bepaalt. De nog piepjonge Lozakovich hoefde niet lang na te denken: een Bach-cd maken met een gerenommeerd orkest was een langgekoesterde wens. Op de Bachconcerten beproefde hij al lang zijn krachten. Een werk voor soloviool, de Partita BWV 1004, zette hij daarbij in om zowel technisch als muzikaal zijn kunnen te tonen. In het najaar van 2017 kreeg alles zijn beslag, met als resultaat deze debuut-cd waar de kwaliteit van afdruipt.
Lozakovich laat een eigen geluid horen. Dat maken vooral de langzame delen van de partita duidelijk, muziek die bij menig violist rapsodisch wordt omdat de gesuggereerde contrapuntstemmen ritmisch moeilijk strak te krijgen zijn. Lozakovich stelde zich tot doel om het metrum zo weinig mogelijk geweld aan te doen, in weerwil van de polyfonie. ‘De luisteraar niet uit zijn evenwicht brengen’, noemt hij het. Je zou het ook ‘beheerste expressie’ kunnen noemen. In de ingetogen delen van de twee concerten komt dat mooi tot uiting. Mede door Lozakovich’ strakke spel bleek geen dirigent nodig bij het samenspelen met het Kammerorchester des Symphonieorchesters des Bayerischen Rundfunks. Toch had een leidende hand het geheel misschien wat opgepoetst, want Lozakovich zoekt te royaal de voorgrond wanneer het orkest het hoofdthema heeft en hij eigenlijk moet dienen.
Zeventien is hij - maar de wereld ligt al aan zijn voeten. Zijn prijzenkast groeit, aanbiedingen stromen binnen, de agenda puilt uit. En dat terwijl hij zo graag tennist en schaakt. ‘Ik probeer er een gewoon leven op na te houden’, zegt hij. Intussen wordt echter alom aan hem getrokken. Het Prinsengrachtconcert in Amsterdam, bijvoorbeeld, wist hem te strikken. Meteen daarna is het afreizen naar Frankijk en Italië, waar onder meer het vioolconcert van Tsjaikovski wacht. Bij dat alles vergeet hij de kamermuziek niet, want ook die is zijn lust en zijn leven. Samen met sterren als Daniel Hope, Martin Fröst en Maxim Vengerov was Lozakovich al op heel wat festivals en in studio’s van radio en tv te gast.
De ultieme bloei van zijn carrière moet waarschijnlijk nog komen. Hopelijk weet hij voor alles de tijd te nemen. Een goed teken is het, dat hij zelf terdege beseft nog veel te moeten leren. Hij volgt les aan het Conservatorium van Karlsruhe bij Josef Rissin en hij wordt gementord door Eduard Wulfson. Op naar de top tien van ’s werelds allergrootsten!
Een langgekoesterde wens
DANIEL LOZAKOVICH
18 AUGUSTUS
PRINSENGRACHTCONCERT, AMSTERDAM
WWW.PRINSENGRACHTCONCERT.NL
J.S. BACH DANIEL LOZAKOVICH
KAMMERORCHESTER
DES SYMPHONIEORCHESTERS DES
BAYERISCHEN RUNDFUNKS
DEUTSCHE GRAMMOPHON
VKZ.NL/18436 € 22,99