In het begin van dit decennium werd op de kunsten grof bezuinigd. Terwijl de schade daarvan ternauwernood is hersteld, toont corona opnieuw de blinde vlek aan die sommige politici voor de culturele sector hebben. Naast het openblijven van winkels is de sluiting van musea, concertzalen en theaters een moeilijk gegeven. Iedereen die in deze tijd culturele manifestaties bezoekt, weet hoe nauwgezet publiek en organisatoren zich aan de regels houden - uit welbegrepen eigenbelang.

Streaming


Een troost is dat corona ons gewezen heeft op een ander cultureel communicatiemiddel: het internet. Hoewel niets de feitelijke beleving in de zaal kan vervangen, biedt het streamen van concerten de mogelijkheid om op de hoogte te blijven van wat er gebeurt.
Zo beleefde de Cello Biƫnnale Amsterdam onlangs een online editie. Die leverde bizarre taferelen op van kandidaten die tijdens het Nationaal Cello Concours de sterren van de hemel speelden en onthaald werden op een hartelijk applaus van de jury. Dat is iets totaal anders dan de aanmoediging van een volle zaal. Toch: we hebben hen kunnen zien en beluisteren.
Bij het ter perse gaan van dit magazine ontstaat er een heel voorzichtig optimisme over corona: de tweede golf zwakt af, en er zijn gunstige berichten over een vaccin. Het zou een godsgeschenk zijn als het normale, rijke muziekleven weer op gang zou kunnen komen. En als daarnaast streaming als een boeiend bestanddeel van dat muziekleven zijn plaats zou vinden, heeft het rampjaar 2020 toch nog iets goeds opgeleverd.