SCHUBERT

VKZ.NL/20108
€ 23,99

VOCAAL
Meteen maar met een excuus begonnen, op het omslag: Sabata: ‘Ik ben me bewust van de traditie. Maar waarom ons beperken tot stemsoort, geslacht of leeftijd en het werk op die manier inperken?’ Schuberts Winterreise klinkt doorgaans in baritonligging. Een lage tenor is al wat vreemd. Hoe klinkt een countertenor dan wel niet? Je schrikt je wezenloos als Gute Nacht inzet. Het is wennen, ondanks de muzikale prestatie - al is de pianopartij, gespeeld door Francisco Poyato, wat aan de rauwe kant. Problematisch is het erotische aspect: de Winterreise verklankt een gedesiluisioneerde Wanderer die het verlies van zijn geliefde betreurt - het alter ego van de gekwelde Schubert. Dat gaat bij een countertenor grotendeels verloren, want je krijgt associaties met de gestileerde en artificiële expressie van de barokopera. Toegegeven, na een tijdje vergeet je je aversie, wanneer je jezelf voorhoudt dat zingen op zichzelf niets met de realiteit te maken heeft. Je concentreert je op het muzikale, en wat dat aangaat valt er voldoende te genieten. Maar de nasmaak blijft toch. Dit zal geen toekomst hebben en als incident het discografie-archief ingaan. Jammer dat ook hier wordt vastgehouden aan een door de muziekwetenschap achterhaalde liedvolgorde: Die Winterreise eindigt met Der Wegweiser.

WINTERREISE VOOR COUNTERTENOR