Vader componist, oom componist, broer componist, twee zusjes die professioneel fluit en piano spelen: wie in zo’n familie geboren wordt, heeft weinig keus. Toch heeft het er aanvankelijk niet naar uitgezien dat de benjamin alle gezinsleden zou overvleugelen.
Louis Andriessen, binnenkort 80 jaar, was lange tijd een van de
angry young men onder de Nederlandse toondichters. Pas na de Notenkrakersactie groeiden zijn internationale naam en faam. En terecht; wie meesterwerken als
La Voce , de
Symfonie voor losse snaren en
De materie het licht laat zien, verdient het om wereldberoemd te worden.
80 jaar
Die Notenkrakersactie uit 1970 heeft de verhouding tussen het reguliere orkestleven en het Nederlandse componeren grondig verstoord. De componisten richtten zich in hun werk op de ensemblecultuur, die in de volgende decennia tot grote bloei kwam. Dat leidde tot een opvallende anomalie in het repertoire: gedurende vele jaren hebben toonaangevende Nederlandse componisten geen stukken voor symfonieorkest geschreven.
De tijd heelt alle wonden, de vroegere Notenkrakers en de orkesten hebben elkaar weer gevonden, en ook Andriessen schreef recent werken voor orkest.
Dat ook zijn kamermuziek fier overeind staat, valt te horen op de cd die het Orlando Festival produceerde: Andriessen was er in 2018 hoofdcomponist.
Kijk voor de -aanbieding op pag. 3