Drie paar dirigentenogen zochten elkaar, ze waren een meter of vijftien van elkaar verwijderd. Simon Rattle, Duncan Ward en Matthias Pintscher hadden, baton in de aanslag, ieder een orkest voor zich. Op hun lessenaars stond de partituur van Stockhausens Gruppen , een stuk waarin drie groepen van in totaal 109 musici verspreid zitten in een ruimte.
De uitvoering vond onlangs plaats in het achterste deel van de Turbine Hall van Tate Modern, Londen – een perfecte locatie voor een dergelijke exercitie. De klank
Verfrissend
kon ademen. Door de spreiding van de orkesten bevond het publiek zich rond en tussen de spelers.
De orkestgroepen waren samengesteld uit leden van het London Symphony Orchestra, waar Rattle zijn eerste seizoen als chef afrondt – een benoeming die een game changer is voor het internationale muziekleven. Een dergelijke performance past in het straatje van deze alleskunner. Hij initieert, treedt naar buiten en heeft een visionaire blik.
Er stonden microfoons open, misschien komt er ooit een opname uit. Tot die tijd bieden Rattle en zijn nieuwe maten genoeg ander materiaal om van te genieten, waaronder een reis door het oeuvre van Haydn. De componist timmerde destijds even verfrissend aan de weg als de nieuwe Londense chef dat nu doet in zijn programma’s.
VKZ.NL/18446 € 14,99