MURRAY PERAHIA

Foto: Maarten van Haaff
Murray Perahia, niet zo lang geleden: “Ik wist niet dat ik pianist zou worden, maar ik heb er nooit aan getwijfeld dat ik de muziek in wilde. Ik was geïnteresseerd in de piano, in dirigeren, in componeren, en ik was erg bezig met kamermuziek. Ik heb altijd van muziek gehouden, ze is onderdeel van mijn vroegste herinneringen.
Vooral het zingen inspireerde me, de menselijke stem. Ik wilde een tijdje tenor worden, dat toekomstbeeld had ik als kind wanneer ik naar de opera ging of in de synagoge zong. Het heroïsche van de tenorstem vond ik prachtig, het gevoel dat die klank me gaf.”

Toch pianist

Stel je voor dat Perahia geen pianist was geworden, dan hadden we niet al die inspirerende concerten meegemaakt, en evenmin al die schitterende opnames kunnen beluisteren. De nieuwste loot aan de stam is een cd met Beethovensonates: de Mondschein - en de Hammerklavier-sonate. Het coververhaal gaat er uitgebreid op in.
Perahia’s Beethovenpad gaat iets verder dan alleen studeren en uitvoeren: als redacteur houdt hij zich bezig met de oertekstuitgave van Beethovens sonates voor klassiekemuziekuitgever Henle. Hij kent de stukken vanbinnen en vanbuiten. Zou het daardoor komen dat hij de muziek kan zingen achter de toetsen, met vingertoppen van fluweel, ook nu weer op zijn nieuwste uitgave? Of horen we dat jongetje dat heel goed naar de menselijke stem heeft geluisterd, en toch pianist werd?