‘Ik verlaat het gezin, maar blijf in de familie’, zei dirigent Yannick NézetSéguin recent in Trouw over zijn vertrek als chef-dirigent van het Rotterdams Philharmonisch Orkest. Het is typerend voor de man en zijn loyaliteit. Deze maand is hij te gast in Amsterdam met zijn andere orkest: het Orchestre Métropolitain du Grand Montréal.
YANNICK NÉZET-SÉGUIN
Het is alweer een jaar of tien geleden dat Yannick, nog wat onwennig, op gympen in een Rotterdamse hotellobby de pers te woord stond. Hij was net benoemd tot chef-dirigent van het Rotterdams Philharmonisch Orkest, en kon het zelf eigenlijk nog niet geloven. Opvolger van Valery Gergiev: die schoenen leken hem toen een flinke een maat te groot. Maar in de afgelopen tien jaar groeiden hij en het orkest. Bij zijn vertrek viel er nauwelijks een wanklank te bespeuren en dat op zich is in dirigentenland heel bijzonder.
Niet alleen bleek de periode-Yannick vruchtbaar voor het orkest in Rotterdam. Ook de internationale carrière van de dirigent ging flink in de versnelling. Hij dirigeerde alle grote orkesten in de wereld, stond op alle podia van naam en faam, combineerde het chef-dirigentschap in Rotterdam met dat van het Philadelphia Orchestra en van het Orchestre Métropolitain du Grand




Montréal, en werd benoemd tot music director van de Metropolitan Opera in New York.
Deze maand is hij weer te gast in het Concertgebouw. Nu niet met het Rotterdams, maar met zijn orkest uit Montréal. Aan dat orkest is hij al zestien jaar verbonden als chef. Voor Yannick is het een droom die uitkomt. Voor het eerst in 36 jaar gaat het gezelschap, met Yannick als gids, naar Europa. ‘Dat maakt me

‘De muziekwereld is gebaat bij diversiteit’


ongelofelijk trots’, aldus Yannick. ‘Tournees zijn een deel van mijn leven, maar deze reis is wel heel bijzonder. Het orkest waarmee ik mij zo verbonden voel, mag ik aan het Europese publiek presenteren. Voor mij is het extra bijzonder, omdat ik zo vaak met andere orkesten in die grote zalen te gast was.’
‘Voor een orkest is het een belangrijke stap, omdat het in nieuwe zalen komt, voor een nieuw publiek mag spelen en te maken krijgt met een andere akoestiek. Dat zijn geweldige leermomenten. Maar een tournee gaat ook over het opdoen van nieuwe indrukken, jezelf presenteren en durven te zijn wie je bent. Neem het Concertgebouw. Ik heb daar zo vaak gedirigeerd met het Rotterdams. Ik wil niet dat we plotseling klinken als het Koninklijk Concertgebouworkest omdat we daar op het podium staan. Het is juist belangrijk om je eigen geluid te laten horen. De muziekwereld is gebaat bij diversiteit.’
Yannick neemt niet de minste solisten mee op zijn reis naar Europa. Op de affiches prijken de namen van Alexandre Tharaud, Jean-GuihenQueyras, Stéphane Tétreault en Marie-Nicole Lemieux. Ook ontfermen de Canadezen zich over een bijzonder programma met Engelse en Franse muziek: de twee culturen die Canada beïnvloed hebben. Yannick dirigeert het Celloconcert van Elgar, het Pianoconcert voor de linkerhand van Ravel, La mer van Debussy en een Nederlandse première van de uit Montréal afkomstige componist Éric Champagne: Exil Intérieur, een symfonisch gedicht over de keerzijde van de American Dream.
YANNICK NÉZET-SÉGUIN
29 NOVEMBER
CONCERTGEBOUW, AMSTERDAM
WWW.CONCERTGEBOUW.NL