SMETANA, SJOSTAKOVITSJ

VKZ.NL/17607

KAMERMUZIEK
Een prachtig programma heeft het Ensembl’Arenski samengesteld op dit album: twee mooie pianotrio’s die nauw verbonden zijn met het verlies van een dierbare. Voor Bedrich Smetana was dat zijn dochtertje. Het openingsthema van zijn pianotrio in g-klein begint dan ook met een droeve klacht. Het Ensembl’Arenski schildert het verdriet beeldend, maar loopt niet in de val van het overdramatiseren. Daardoor blijft de muziek te allen tijde kamermuziek, blijft het geuite leed een persoonlijk en verinnerlijkt karakter behouden en is er geen splijtend contrast met het tweede thema – een lievelingsmelodie van Smetana’s dochter – maar een

PRACHTIG PROGRAMMA

natuurlijk voortvloeien van het een in het ander. De musici gaan nooit tussen het gespeelde werk en de luisteraar staan. Zo ontstaat er een eenheid met het andere werk: Sjostakovitsj’ Pianotrio in e-klein. Tijdens het componeren van dit werk hoorde de componist van het overlijden van een dierbare vriend. Ensembl’Arenski suggereert in zijn spel de angst en het unheimische achter de noten en is bijzonder goed in het neerzetten van het bleke verdriet van het Largo. Men zou zich een ruigere vertolking van dit werk kunnen voorstellen, maar dat zou de lijn uit het programma van dit fraaie album halen.