THALBERG

PRIKKELEND

PIANO
Volgens Clara Schumann bestond er geen technisch volmaakter pianist, maar na zijn dood werd Sigismond Thalberg al gauw het boegbeeld van het verfoeide negentiende-eeuwse virtuozendom. Toegegeven, waar het oeuvre van aartsrivaal Liszt immer introspectiever en diepzinniger werd, bleef Thalberg in zijn composities voornamelijk dezelfde trucjes herhalen, zoals de ‘driehandentechniek’, waarbij de duimen een melodielijn spelen en de vingers van de linker- en rechterhand akkoorden, respectievelijk arpeggio’s en tierelantijnen. Expert Mark Viner bewijst dat er onder alle virtuositeit en glitter wel degelijk muziek schuilt. Het programma bevat, naast twee betrekkelijk eenvoudige maar wonderschone arrangementen van Mercadante en Bellini, vier fantasieën over Franse composities. De Fantasie over Meyerbeers Les Huguenots combineert prikkelend het koraal Een vaste burcht met frivolere thema’s uit de opera, en die over Aubers La Muette de Portici werkt geraffineerd naar een grootse climax toe. Spectaculairst is het Capriccio over Halévy’s Charles VI , dat bravoure paart aan intens pathos en orkestrale sonoriteit. Het Grand Caprice over de Apothéose uit Berlioz’ Grande Symphonie funèbre et triomphale , tenslotte, is een curiosum van de eerste orde. Viners gedisciplineerde maar elastische spel blijft zelfs in de onstuimigste passages weergaloos transparant.