Jan Noorlander verlegt de bakens
Het Baken neemt afscheid van een bevlogen schoolleider
Berkel en Rodenrijs – Hij werd in een dorpje langs de rivier de Lek geboren, groeide samen met zijn ouders en zus op in een veilige omgeving en besloot zijn toekomst een kans te geven met de start op de Pabo in Rotterdam (waar hij ook zijn Berkelse vrouw leerde kennen). Jan Noorlander was vast van plan meester te worden en die plannen realiseerde hij na zijn opleiding op een basisschool in het Oude Westen van Rotterdam.
Op z’n 31ste maakte hij kennis met Bergschenhoek toen hij voor de uitdaging werd gesteld als directeur de opbouw van basisschool Willibrord op te pakken. In een snel groeiende gemeente waar hij startte op een school met tweehonderd leerlingen. Jan had echter niet alleen de wind mee; hij wilde er alles uithalen wat er in zat. Hij bouwde aan een goede school, maar ook aan een sterk team dat de schouders er onder zette. In korte tijd groeide het aantal leerlingen door naar de zeshonderd en op enig moment telde de Willibrord zelfs drie locaties. “Hard werken en ook een beetje eerzucht,” kijkt Jan lachend terug op die periode.
Interne overstap
Zowel Willibrord als Het Baken vormen onderdeel van de Laurentius Stichting. Jan: “Na tien jaar Bergschenhoek werd het tijd eens rond te gaan kijken. Ik besloot te solliciteren op de functie van directeur bij Het Baken; de school waar mijn beide zonen (inmiddels 29 en 25 jaar) een leuke tijd hadden en die sterk groeiende was met alle nieuwbouw in de directe omgeving. Ondanks het feit dat het een school van dezelfde stichting was wilde ik wel de volwaardige sollicitatieprocedure doorlopen om er van beide kanten zeker van te zijn dat het een goede stap kon worden.”
Jan begon vol enthousiasme aan zijn nieuwe job. Er wachtte hem een pittige uitdaging waar heel veel tijd, maar ook geduld en inzicht voor nodig was. “Ik heb het geluk dat ik redelijk goed met verschillende mensen overweg kan. Hier op school vormen we allemaal onderdeel van iets groots en daar is samenwerking – zowel met ouders als collega’s en kinderen - heel belangrijk in. Maar veel gebeurt ook intuïtief en daar komt ervaring veelal bij om de hoek kijken. Duidelijkheid en goede afspraken met elkaar maken, zodat de neuzen dezelfde kant op staan; dat brengt rust, goede teambuilding en plezier in de school!” Die kwaliteiten waren er mede de reden van dat Jan ook jaren voorzitter was van het directieoverleg van de 29 scholen van de Laurentius Stichting.
Verduurzaming
Wat Jan wel jammer vindt is het moment van vertrek, want na een lange en secure voorbereiding is net een groot verduurzamingsproject van start gegaan binnen Het Baken. “Waterpompen, LED-verlichting, zonnecollectoren, een heel nieuw ventilatiesysteem in de hele school en compleet van het gas af. Een waanzinnige operatie waarbij afgesproken is dat er onder schooltijd geen hakken, breken of boren kan plaatsvinden, zodat de kinderen en leerkrachten er geen hinder van ondervinden. Alles moet rond de kerst klaar zijn en voor zover ik heb kunnen zien loopt het gesmeerd. Logisch dat ik in januari toch nog wel even kom kijken naar het eindresultaat.”
Er kwamen veel mooie zaken op zijn pad, maar ook dingen die een grote impact hadden. “Zoals de vergismoord van een vader en het overlijden van een collega. Je kunt nog zoveel uit boeken leren, maar zulke ernstige gebeurtenissen blijven je bij en vormen je. Dan nemen de menselijke kanten het over. Maar het maakt daarbij ook weer eens duidelijk dat we op moeten houden met zeuren over nutteloze kleine dingen. Je moet er zijn voor de ander in een veilige omgeving!”
Dag Laurentius
Na ruim 23 jaar directeur van een basisschool geweest te zijn ging het kriebelen. “Ik had nog wel tien jaar door kunnen gaan, maar hier loopt alles op rolletjes met een team dat staat als een huis. Naar een andere school wilde ik niet. Toen kwam er een mail van een recruiter binnen: een vacature in Den Haag. DHS (De Haagse Scholen) - vergelijkbaar met de Laurentius Stichting, maar een openbaar bestuur met 52 scholen - was op zoek naar een bovenschoolse directeur.” Hierin ligt een toezichthoudende in plaats van een uitvoerende rol klaar voor Jan. “Wij (het team bestaat uit drie bovenschoolse directeuren) krijgen doorgedelegeerde bestuurszaken om aan te pakken. Met in de aanpak zowel kantoor- als schoolbezoektaken. Ik word daarbij verantwoordelijk voor een cluster binnenstadscholen. Een nieuwe uitdaging in een andere rol die ik graag aanga. Al zal ik vast wel moeten wennen.”
Toekomst
Er is keihard gewerkt op Het Baken (“dat was mijn werk en daar heb ik zelf voor gekozen”), maar Jan realiseert zich ook: “Ik heb alle kansen gehad binnen Laurentius. Met elkaar hebben we gevochten voor hetgeen er nu staat: een team dat er staat en kan doorpakken. Met het hele plan voor volgend jaar al klaar. Ik laat iets moois achter, al is het een afscheid van mijn ‘derde kindje’.” Lachend naar zijn tijdelijke opvolger: “Interim-directeur André de Best boft.”
‘Jouw Bakenboek slaat dicht, maar we houden je in zicht,’ was een van de beloftes in het afscheidslied voor Jan. Dat zal ongetwijfeld wederzijds zijn.