DOOR GERT VAN MAANEN - FOTO: IMAGESELECT - 26-05-2023 - Evolutiebiologie
De sabelsprinkhaan Onomarchus uninotatus gebruikt duetten om een partner te vinden. Foto: ImageSelect
Het zingen van duetten om een partner te vinden blijkt voor sabelsprinkhanen een veilige strategie. Het levert beide seksen relatief weinig risico op om ten prooi te vallen aan vleermuizen.
De op een wandelend blad lijkende Aziatische sabelsprinkhaan Onomarchus uninotatus gebruikt akoestisch-vibrerende duetten om een partner te vinden. De duetten onthullen weliswaar de positie waar beide amoureuze seksen zich bevinden, maar levert volgens experimenteel onderzoek toch voor beide partners een relatief laag risico op predatie door vleermuizen (Biology Letters, 17 mei). Duetteergedrag, waarbij zowel mannetjes als vrouwtjes signalen afgeven om elkaar te kunnen vinden, is dus mogelijk geëvolueerd als een aanpassing om predatie te minimaliseren, stellen onderzoekers van het Indian Institute of Science in Bengaluru.
Bij diersoorten die duetten gebruiken om hun partner te lokaliseren, lopen beide seksen een zeker risico op predatie. De Indiase onderzoekers deden experimenten in een nagebouwde arena met de sabelsprinkhanen op een lange tak en (maximaal) zestien prederende reuzenoorvleermuizen (Megaderma spasma) om geslachtsspecifieke predatiekosten van loop-, vlieg-, tril- en roepgedrag in te schatten. Trillende of lopende vrouwtjes worden niet of nauwelijks door de vleermuizen benaderd, maar vliegen levert wel veel (93 procent) vleermuisbenaderingen op. Bij mannetjes levert vliegen (56 procent) en roepen (38 procent) een hoger predatierisico op en is lopen vrijwel zonder risico (7 procent). Dit past goed bij het zoekgedrag voor partners dat de sabelsprinkhanen onder natuurlijke omstandigheden vertonen: hierbij reageren de vrouwtjes met trillingen op kortdurende akoestische signalen van mannetjes, waarop zij zich dan steeds lopend in de richting van de vrouwtjes begeven.